Wincenty Witos urodził się 21.I.1874r. w Wierzchosławicach w ubogiej rodzinie chłopskiej. Warunki bytu galicyjskiego chłopa utrwaliły w nim poczucie krzywdy, kształtowania się charakteru i właściwego światopoglądu, który przejawiał się w jego walce o wyzwolenie społeczne chłopców i poprawę ich bytu.
Wincenty Witos był aktywnym działaczem ruchu ludowego, politykiem i publicystą. W 1905r. został wójtem w Wierzchosławicach. Funkcję tę pełnił przez wiele lat. Był członkiem rady powiatowej oraz różnych szczebli organizacji spółdzielczych, gospodarczych i oświatowych. W latach 1908-1914 Witos został posłem do galicyjskiego Sejmu Krajowego. Wysoki poziom moralny oraz polityczny przyniosły jego pracy rozgłos w całym kraju. Konsekwencją tego był wybór nie tylko na posła, ale także w latach 1911-1918 do parlamentu austriackiego. W roku 1913 Wincenty Witos stał się współtwórcą PSL "Piast", a od 1919r. jego Prezesem. Wielkie było zaangażowanie Wincentego Witosa w sprawę odzyskania przez Polskę niepodległości. Już 2.III.1914r. na forum sejmu zgłaszał żądanie wolności dla narodu polskiego. Pod koniec wojny w latach 1918-1919 przewodniczył Polskiej Komisji Likwidacyjnej, która przejmowała ziemie polskie spod zaboru austriackiego, a w marcu 1929r. przekazywała swą władzę na rzecz tworzącego się rządu warszawskiego. W latach 1919-1933 był posłem na sejm, a w latach 1920-1921 premierem rządu Obrony Narodowej. Rząd ten wybitnie przyczynił się do pokonania bolszewików i umocnienia niepodległości Polski oraz jej znaczenia na arenie międzynarodowej. Na okres sprawowania funkcji Premiera Rządu przypadło przeprowadzenie plebiscytu na Śląsku, jak również praca związana z przygotowaniem i uchwaleniem konstytucji marcowej, postępowej i demokratycznej ustawy rządowej. Wincenty Witos stanął na czele rządu jeszcze dwukrotnie - w 1923 i w 1926 roku. Należał do przywódców opozycji antysanackiej. Był głównym inicjatorem zwołania w 1930 r. w Krakowie przez Centrolew kongresu, którego celem było zademonstrowanie jedności opozycji domagającej się poszanowania konstytucji, praw obywatelskich, wolności osobistej. Reakcją na uchwały Centrolewu było uwięzienie Wincentego Witosa w Brześciu. Był on rzecznikiem zjednoczenia i siły ruchu ludowego. Doprowadził też do zjednoczenia trzech stronnictw w 1931 r. ,w wyniku czego powstało Stronnictwo Ludowe, którego został Prezesem. W początkach kryzysu 1933 r. objeżdżał kraj mobilizując społeczność wiejską do antyrządowych demonstracji. Za przeciwstawienie się rządowi dyktatury został skazany na 1,5 roku wiezienia, ale by go uniknąć, wyemigrował do Czechosłowacji, gdzie przebywał do 1939 roku. Ten fakt i zdecydowana postawa Wincentego Witosa sprawiły, że stał się on w latach 30-tych XX wieku najwybitniejszym przywódcą chłopów polskich, a jego nazwisko urosło do rangi chłopa-patrioty walczącego o należne mu prawa obywatelskie. W obliczu wzrastającego zagrożenia niemieckiego Wincenty Witos ostrzegał w sierpniu 1937 roku przed skutkami polityki sanackiej, a w 1939 roku zdając sobie sprawęze zbliżającej się wojny z Niemcami, przekonywał chłopów o konieczności obrony Ojczyzny. Wkrótce po rozpoczęciu wojny został ranny, a potem uwięziony przez Niemców. W styczniu 1940 roku gestapo zaproponowało mu utworzenie rządu kolaboracyjnego. Gdy odmówił, przeniesiono go do Berlina. W związku z pogarszającym się stanem zdrowia powrócił do Zakopanego, gdzie oddano go pod nadzór gestapo. W 1941 roku zwolniony z więzienia powrócił do Wierzchosławic. Mimo nadzoru miejscowego gestapo utrzymywał kontakt z chłopskim ruchem oporu w kraju i rządem emigracyjnym w Londynie. Sam zamierzał udać się do Londynu, ale sprawa przerzutu nie doszła do skutku. Po wyzwoleniu Polski został powołany na stanowisko wiceprezydenta Krajowej Rady Narodowej, w której pracach nie brał udziału nie mogąc pogodzić się ze sprawami dotyczącymi składu rządu, ustroju oraz zależności ojczyzny od Związku Radzieckiego. Zmarł 31 października 1945 roku w Krakowie. Został pochowany w rodzinnej wsi Wierzchosławice.
Wincenty Witos to osobowość o znaczeniu wyjątkowym w dziejach polskiego ruchu, który stworzył i którym kierował. Cechowała go szlachetność serca i umysłu, a nade wszystko miłość do Ojczyzny, ukochanie wsi i chłopa. Do dziś dla wielu jest symbolem nie tylko chłopskiego uporu i dumy, ale odwagi i bezkompromisowości. Właśnie te cechy zadecydowały o tym, że społeczność Zespołu Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego w Studzieńcu , w demokratycznych wyborach zdecydowała , by stał się on patronem szkoły w rocznicę 65 - lecia istnienia placówki.